menu
Word Lid
Buurtwinkeltje Koolkerke: einde van een tijdperk Vlaams Belang stelt Brugs ereburgerschap voor Raf en Henriette voor.

Buurtwinkeltje Koolkerke: einde van een tijdperk

Vlaams Belang stelt Brugs ereburgerschap voor Raf en Henriette voor.

Decennialang bleef de tijd er stilstaan, maar binnenkort sluiten Henriette – Jette – Ameloot (76) en Raf De Visch (83) voorgoed de deuren van hun buurtwinkel in Koolkerke. Het einde van een tijdperk, want Henriette bedient net geen 55 jaar elke klant met evenveel passie. In al die tijd veranderde er niets aan het interieur en dat bleef niet onopgemerkt. Sinds de winkel te zien was in een tv-reeks zijn Henriette en Raf tot ver buiten het dorp gekend. “Sommige mensen worden emotioneel als ze binnenkomen.”, aldus Henrietje. Raf en Henrietje schitterden in de documentaire ‘Zolang we nog kunnen’ van regisseur Philippe Niclaes. Je kon gewoon niet om Raf en Henriette van de buurtwinkel in Koolkerke heen. Ze stalen, net als in 2007 tijdens het programma Man Bijt Hond, de show door gewoon hun authentieke zelf te blijven. “Alles wat buurtwinkels in de kijker zet, willen we mee promoten.”, klonk het. Door hun authentieke optreden werden Raf en Henrietje haast ‘wereldberoemd’. En de afgelopen weken worden ze ‘overspoeld’ door bezoekers uit gans Vlaanderen om, vooraleer het winkeltje sluit, samen met Raf en Henrietje achter de toogbank op de foto te staan.

Fractieleider Stefaan Sintobin:

Je kan niet anders dan immens respect tonen voor deze mensen. 55 jaar lang klanten in een buurtwinkeltje bedienen altijd met een glimlach waarbij er steeds een babbeltje bij hoorde, is bewonderenswaardig en getuigt van een grote sociale bewogenheid. Ook hoe ze in een steeds veranderende maatschappij de buurtwinkel bleven promoten, verdient bewondering. Ikzelf ben met mijn echtgenote (zie foto) enkele maanden geleden op bezoek geweest bij Raf en Henriette en het was echt een bijzonder aangename en ontroerende ontmoeting. Raf en Henriette zijn niet alleen ambassadeurs voor Koolkerke maar voor gans Brugge en dit naar gans Vlaanderen toe. Ik stel dan ook voor om hen en hun familie officieel en met ‘alle égards’ te ontvangen op het stadhuis en hen het ereburgerschap van Brugge toe te kennen. Ik zou het jammer vinden indien stad Brugge de grote verdienste van deze mensen niet zou erkennen.

ONTVANG ONZE NIEUWSBRIEF